ارزیابی بیان ژن مولکول های متالوتیونین پس از آسیب عصب سیاتیک

سابقه و هدف: آسیب به عصب محیطی تغییرات سلولی و مولکولی گسترده ای در نورون های آسیب دیده ایجاد می نماید که بسیاری از آن ها ناشناخته باقی مانده اند. یکی از این تغییرات افزایش تولید رادیکال های آزاد می باشد که به استرس اکسیداتیو منجر می شود. مواد آنتی اکسیدان از طریق اثر پاک کنندگی رادیکال های آزاد اکسیژن در ترمیم عصب شرکت می کنند. هدف از این مطالعه بیان ژن مولکول های متالوتیونین1و2 پس از آسیب له شدگی عصب سیاتیک رت بوده است. مواد و روش ها: در مطالعه تجربی حاضر عصب سیاتیک 40 رتبا آسیب له شدگی مورد استفاده قرار گرفت. سپس 1 و 3 روز و 1، 3 و 5 هفته پس از آسیب، عصب سیاتیک آسیب دیده خارج شد. ابتدا mrna کامل از نمونه ها استخراج و سپس cdna ساخته شد و بیان ژن های متالوتیونین1و2 با استفاده از آنالیز نسخه برداری معکوس واکنش زنجیره ای پلیمراز نیمه کمی تایید شد. به منظور آزمایشات ایمونوهیستوشیمی نمونه ها در پارافورمالدئید فیکس شدند و با استفاده از کرایو استات برش های طولی به ضخامت 20 میکرون زده شد. یافته ها: نتایج نسخه برداری معکوس واکنش زنجیره ای پلیمراز در نمونه های دچار آسیب نشان دادکه بیان ژن های متالوتیونین1و2 در روزهای اول و سوم نسبت به نمونه های نرمال به صورت معنی داری (0001/0< p). افزایش داشته است. نتایج ایمونوهیستوشیمی نیز در مورد این پروتئین تاییدکننده بیان ژنی بود. استنتاج: آسیب های وارد شده به عصب سیاتیک باعث تولید استرس اکسیداتیو می شود. مطالعه حاضر افزایش بیان مولکول های متالو تیونین را در روندترمیم، زمانی که استرس اکسیداتیو بیش ترین افزایش را دارد، نشان می دهد و با آزمایشات تکمیلی ممکن است به عنوان مکمل در درمان مورد استفاده قرار گیرد.